تولید در سلول، مفهومی است که فرآیندهای تولید سنتی را به محیط کاری کوچکتر و با اندازه بهینه تبدیل میکند. محوطه های کاری کوچک تری که دارای تمامی ایستگاههای کاری حیاتی و تجهیزات لازم برای تولید پیوسته یک محصول خاص است.
مشکلات مطرح در تولید مبتنی بر فرآیندهای مجزا:
- فرآیندها از یکدیگر فاصله دارند و بصورت جداگانه فعالیت میکنند: این مسئله باعث افزایش زمان انجام کارها و اشغال فضای بسیار بزرگی میشود.
- پردازش دستهای موجودی در جریان ساخت: تولید موجودی بیش از اندازه باعث میشود خطاها، خرابیها، دوبارهکاریها، جابجاییهای اضافی، زمانهای انتظار بوجود آمده در حین تولید دیده نشود.
- زمان طولانی تولید: منظور زمان طی شده برای انجام کل فرآیند است.
- دیده نشدن مشکلات به آسانی: افراد و فرآیندها عملکرد یکدیگر را نمیبینند.
- کاهش درک ضرورتها: موجودی در جریان ساخت بیش از حد نیاز، کار یک بافر (ضربه گیر) را میکند و کمبودها و مشکلات حین تولید حس نمیشوند.
- فاصله بین تاریخ تولید فرآیند قبلی و ارسال به فرآیند بعدی: این مسئله باعث دیده نشدن نیاز واقعی فرآیند بعدی میشود.
- محدودیت افزایش تولید: زمانی که تولید افزایش مییابد، بدنبال آن ضایعات نیز افزایش مییابد.
مزایای تولید سلولی
- ایستگاههای کاری و ماشینآلات نزدیک یکدیگر هستند: فاصله را کاهش میدهد و زمان انجام کار را کوتاه میکند.
- جریان تولید تک قطعهای یا دستههای کنترل شده کوچک: زمان انجام کار و WIP کم میشود.
- سلولها اغلب U شکل یا C شکل هستند: یک محیط کار تیمی ایجاد میشود.
- تغییر سریع نوع تولید: مجبور به بهبودهایی برای کاهش زمان آماده سازی خط تولید میشویم.
- محیط کار انعطاف پذیر برای تولید مدلهای متنوع: سلول برای تنوع بیشتر طراحی شده است.
- کاهش زمان انجام کار و زمان چرخه تولید: فاصله، زمان و انتظار کمتری بهوجود میآید.
- قابلیت دیده شدن مشکلات: بازخورد فوری و ارتباطات تیمی با ثبات و پایدار را فراهم میکند.
- افزایش درک ضرورتها: زمان تولید موجودی غیرضروری حذف میشود.
- عدم نیاز به قسمتهای انبار مانند: ایستگاههای کاری با اندازه مناسب برای هر سلول کاری ایجاد میشود.
نقد و بررسی‌ها
هنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.